Co to jest Teoria samokontroli? Definicja
Korzyści płynące z samokontroli są liczne i niezbędne dla udanego życia. Skuteczna samokontrola jest związana z sukcesami w nauce i zawodach, a także z dobrym samopoczuciem społecznym. Dobre zdrowie psychiczne i fizyczne, zmniejszenie przestępczości i dłuższe życie są również związane z samokontrolą.
Samokontrola służy jako funkcja wykonawcza niezbędna do osiągnięcia celu przez jednostkę. Jest to proces poznawczy służący samoregulacji zachowania w dążeniu do osiągnięcia osobistych celów. Ten zaawansowany proces wykonawczy pozwala nam powstrzymać się od impulsywnych reakcji w zachowaniu, faworyzując bardziej odpowiednie, specyficzne dla danego kontekstu zachowanie.
Badanie cybernetyki położyło podwaliny pod badania nad samokontrolą i komunikacją (Wiener, 1948). Teoria ta skupia się wokół podstawowej jednostki, jaką jest pętla ujemnego sprzężenia zwrotnego. Bodziec środowiskowy wywołuje reakcje, skutkujące zachowaniami, które są porównywane z wartością referencyjną, która albo prowadzi do osiągnięcia celu, albo bez kontroli prowadzi nas od niego.
Z cybernetyki, w socjologii powstała ogólna teoria systemów (Buckley, 1968), która stworzyła ramy wokół samokontroli. Teoretycznie cele abstrakcyjne są osiągane w dłuższym czasie niż cele konkretne. Cele są hierarchicznie zintegrowane z decyzjami behawioralnymi.
Decyzje behawioralne są implicite skategoryzowane w sytuacji. Na podstawie wcześniejszej wiedzy o środowisku fizycznym i społecznym (Neisser, 1976) zakłada się, że najpierw podejmowane są decyzje na niższym poziomie, które prowadzą do osiągnięcia bardziej abstrakcyjnych celów. Koncentracja osoby decyduje o tym, który poziom celu jest osiągany.
Podejmowanie decyzji moralnych i etycznych, które są uważane za bardziej abstrakcyjne lub na wyższym poziomie, wymaga decyzji samokontrolnych, które są zintegrowane w zawiłym labiryncie ukrytych wyborów, które podejmujemy codziennie.
Teorie rozwijały się z czasem, a w ostatnich latach badania nad samokontrolą, moralnością i siłą człowieka były intrygującym obszarem zainteresowania. Kiedy wiemy więcej o tym, jak jaźń może zmienić swój stan, by osiągnąć sukces adaptacyjny, możemy stworzyć bardziej kwitnące życie.
Teoria samokontroli rozwinęła się w znacznie szersze pojęcie. Stała się czymś więcej niż tylko wysiłkowym hamowaniem impulsów, co opisywały poprzednie modele (Fujita, 2011). Głębsze zrozumienie unikania i innych poznań opartych na działaniu wśród osób, które osiągają wysokie wyniki w skalach samokontroli, pomaga połączyć znaczenie samoregulacji we wszystkich obszarach życia.
