Teoria kontroli społecznej (Hirschi, 1969) przedstawia siły społeczne, które powstrzymują kogoś od uczestnictwa w zachowaniach dewiacyjnych.
Wyjaśnia ona szczegółowo, w jaki sposób nieletni może zaangażować się w zachowanie przestępcze. Dobrze jest wiedzieć, kiedy może nam brakować samokontroli.
Jednak bardziej znaczące jest wiedzieć, jak budować samokontrolę, ponieważ jest ona jak mięsień. Im więcej się go ćwiczy, tym silniejszy się staje. Przez pryzmat przestępczości nieletnich przyjrzyjmy się, w jaki sposób interwencje psychologii pozytywnej mogą być doskonałym przykładem tego, jak poszerzyć i rozwinąć teorie kryminologiczne.
Jednym z kluczowych elementów samokontroli jest odraczanie gratyfikacji. Wykorzystując mocne strony charakteru, takie jak delektowanie się i samoregulacja, można poprawić samokontrolę. Nauczenie dzieci jak docenić i skutecznie odciągnąć się od gratyfikacji będzie im służyć w dorosłym życiu. Dorośli, którzy nie nauczyli się tych mocnych stron lub tego, jak je wykorzystać, również mogą skorzystać z praktyki.
Innym kluczowym elementem jest zdolność do bycia ostrożnym. Siła charakteru, jaką jest rozwaga, może być tutaj wykorzystana do poprawy samokontroli. Uczenie dzieci, jak myśleć, a nie tylko reagować na impulsy, jest miejscem, gdzie ta siła charakteru może być pielęgnowana. Dzięki praktyce można podejmować lepsze decyzje w czasie rzeczywistym.
Kolejnym kluczowym elementem jest zdolność poznawcza. Poświęcenie czasu na zbadanie opcji przed podjęciem impulsywnej decyzji jest silnym przykładem samokontroli. Mocne strony charakteru, takie jak ciekawość i miłość do nauki, są obszarami rozwoju w budowaniu samokontroli.
Innym elementem samokontroli jest zdolność do skutecznego dostrzegania alternatywnych perspektyw. Inteligencja społeczna jest mocną stroną charakteru, którą można wzmocnić, aby poprawić samokontrolę. Zamiast reagować impulsywnie na zachowanie innej osoby, osoba o podwyższonej inteligencji społecznej może łatwiej reagować ze współczuciem i empatią.
Mniej gwałtownych wybuchów pojawi się, gdy ktoś potrafi spowolnić swoją reakcję, aby odpowiednio zareagować na dostrzeżone zagrożenie.
